Wednesday, July 3, 2013

Πιάσε δυο καραβίδες, σε πάω στις Μαλδίβες




Αναγνώστη φτιάξε μοχίτο, βγες στη βεράντα, κάτσε κάπου αναπαυτικά (όπου βολεύεται ο καθείς), σου ‘χω ταξίδια μακρινά και ονειρεμένα.

Που νομίζω ότι είμαι η Πάρις Χίλτον τα έχουμε ξαναπεί, μην επαναλαμβανόμαστε. Μετά από σχεδόν δύο μήνες ανεργίας και μετά από τα μαθήματα ιστιοπλοΐας, κόντευα να μείνω όπως καταλαβαίνεις ταπί. Οπότε, είχα μια φοβερή έμπνευση: σκέφτηκα ότι μια ζωή την έχουμε, άι μάιτ ας γουέλ εντζόι, κι αφού έτσι κι αλλιώς στο τέλος θα πεινάσουμε, ας πεινάσουμε μια ώρα αρχύτερα –αλλά στο μεταξύ θα έχουμε περάσει καλά.

Οπότε τι έκανα? Αντί να μαζευτώ στο σπίτι μπας και με βγάλουν τα λιγοστά μου ντίρχαμς μέχρι τον Αύγουστο, είπα να κάνω ένα ταξιδάκι ακόμα. Κάθησα στο λαπτόπ, έψαξα κοντινούς προορισμούς, σκέφτηκα πού θα χαλάσω τα περισσότερα λεφτά για να μπορώ μετά να μπινελικώνω τον εαυτό μου που δεν έχω στον ήλιο μοίρα και ήθελα και διακοπές σε εξωτικά νησιά, και η απόφαση επάρθη: επόμενος προορισμός, Μαλδίβες. Και σου ‘χω τώρα φωτορεπορτάζ, κι είπα να στο ανεβάσω γρήγορα, γιατί συντόμως θα μου κόψουνε το ιντερνέτ (δε συγκινήθηκε η Ετισαλάτ από τη ζουά ντε βιβρ διάθεσή μου, σου λέει άμα δεν πέσει το ρευστό θα πέσει μαύρο, κάτι σαν την ΕΡΤ ένα πράγμα, που μου ‘χει μείνει κενό το κανάλι στη δορυφορική αλλά δεν το διαγράφω, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, μετά κι από τις κατσαρίδες).