Monday, February 25, 2013

Τζέημς Μποντ 007: Επιχείρηση Ρόμπα





«Φιλενάδα, φρρρρρρρρ –φυσάει μύτη- γκλπυγμκλ –πνίγει λυγμό- τρέχα, χω-ω-ω-ω-ω-ώρισα»...

Άμα ξεκινάει έτσι το τηλεφώνημα ξέρεις ότι σε περιμένει μάυρη νύχτα. Αλλά τι να κάνεις? Γίνεται να μη στηρίξεις την κολλητή? Πτι γαμώτη, μαύρες διακοπές θα κάνουμε.

Όλα αυτά, για να εξηγούμεθα, μόλις 3-4 εβδομάδες πριν, όταν η Αστέρω είχε τη φαεινή ιδέα να πεταχτεί εις τας Αθήνας να χαλαρώσει λιγάκι. Μα γίνεται χρυσή μου να χαλαρώσεις στην Αθήνα του 2013? Με την κρίση, τους μετανάστες, την ανεργία? Με το κρύο και το πετρέλαιο να κοστίζει ενάμιση νεφρό το λίτρο? Με τους ζαβο-ναζί να παρελαύνουν ανενόχλητοι στους δρόμους της πόλης? Με το Σαμαρά πρωθυπουργό βρε αδερφέ? Αυτό δεν είναι διακοπές, Αρμαγεδδών ιν δε μέικινγκ είναι. Αλλά πού να σκαμπάσει η Αστέρω –άλλωστε άμα σκάμπαζε θα ήταν σε καμιά παραλία σένια να κάνει γουότερσπορτς και να πίνει μοχίτος και όχι στη βλακεία το Άμπου Ντάμπι να μετράει καμήλες.

Wednesday, February 6, 2013

Μεθυσμένη πολιτεία





Ως γνωστόν, το 2012 μου έδωσε μια κλοτσιά στα ψαχνά και με άφησε να αναρωτιέμαι ευλόγως «γουάτ δε φακ» σχεδόν καθ’όλη τη διάρκεια του έτους.

Και η αρχή του 13 δεν φάνηκε ιδιαιτέρως πρόμισινγκ, αφού ο νέος έτος με βρήκε σε ταξί με πακιστανό οδηγό να ακούμε κοράνι στο ραδιόφωνο και γύρω μπαμ-μπουμ τα βεγγαλικά, να σου τρίβουν ρε παιδί μου στη μούρη ότι κάπου αλλού, κάποιοι άλλοι διασκεδάζουν, αγαπιούνται, χορεύουν και γενικώς την περνάνε ζάχαρη την ώρα που σκέφτεσαι αν είναι πολύ σπλατεριά να πηδήξεις από την ταράτσα και μήπως καλύτερα να δοκιμάσεις ένα κοκτέιλ αλκοόλ-χάπια, που είναι και πιο ροκ όπως και να το κάνουμε.

Αμέσως μετά, είχα τόση πολλή δουλειά θανκ γκοντ που ούτε αποτρίχωση δεν προλάβαινα να κάνω και κυκλοφορούσα ωσάν την αρκούδα στο αμμοδαρμένο Άμπου Ντάμπι, αλλά ποιος χέστηκε, λες και θα μου κάνανε τεστ στη γάμπα να δούνε αν τσιμπάει –από γκομενικά τα είπαμε, μην επαναλαμβανόμεθα, σε λίγα χρόνια τρίτο ράφι δεξιά.